مادرم

اینبار قلم را به عشق تو در دست گرفتم

میخواهم از تو بگویم  از تو که جوانی و زیبایی و رویاهایت را بخاطر من زیر پا گذاشتی

گواه من موهای سپید و چینهای ظریف صورتت هستند

نگار من

خدا میداند که در این سالهای نبود بابا تنها عامل ایستایی من در برابر نگاهها و حرفهای تلخ تو بودی

فدای نگاه خسته ات میدانم خسته ای

میدانم دلتنگ ایوبی

میدانم

بخدا میدانم

اما صبر داشته باش که به جان تو بی تو نمیتوانم

هستی من بمان تا بتوانم بمانم

بمان.......